خانه ام ابریست...
چهارشنبه, ۱۵ آبان ۱۳۹۲، ۱۰:۴۱ ب.ظ
خانهام ابریست
یکسره روی زمین ابریست با آن.
از فراز گردنه خُرد و خراب و مست
باد میپیچد
یکسره دنیا خراب از اوست
و حواس من!
آی نیزن که ترا آوای نی بردهست دور از ره، کجایی؟
خانهام ابریست اما
ابر بارانش گرفتهست.
در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم،
من به روی آفتابم
میبرم در ساحت دریا نظاره.
و همه دنیا خراب و خرد از باد است
و به ره، نیزن که دایم مینوازد نی، در این دنیای ابراندود
راه خود را دارد اندر پیش.
نیما یوشیج
۹۲/۰۸/۱۵
ابر بارانش گرفته....